Gestolde rouw in de tussenfase

Soms zijn er fases in je leven waarin je gewild of ongewild wordt uitgenodigd om te vertragen. Om los te laten waar je mee bezig was en om dieper te verbinden met jezelf. Dat zijn momenten die we onbewust uit de weg kunnen gaan. Als het moment zich dan toch aandoet kan er een hoop los komen. Daarbij komt vaak het gevoel op dat er iets mis is (met je) of dat het niet zo zou moeten/mogen zijn. Niets is minder waar.

Binnen de antropologie staat juist deze tijd, ook wel liminale fase genoemd, bekend als belangrijke periode. Het is juist de tijd tussen het een en het ander waarin de transformatie zich voltrekt. Dat hebben we vaak niet door. We zitten er immers middenin.

Eenmaal aan de andere kant, als je die nieuwe baan weer hebt gevonden of wat het moment ook maar mag markeren, voel je dat er iets wezenlijks is veranderd. Er heeft zich iets omgevormd in jou.

De tussentijd is dus een waardevolle fase waarin niet gevoelde gevoelens zich laten zien om ervaren te worden. Zo kan gestolde rouw opkomen in de vorm van boosheid of verdriet. Dat wat bevroren was smelt als het ware. Je gevoel kan weer stromen. Waardoor je hart verzacht en je dichter bij jezelf komt.

Vaak komen gevoelens in deze fase zonder naamkaartje. Het is niet altijd helder waar het mee te maken heeft. Daardoor kan het lastig zijn om iets een plek te geven. Door jezelf toe te staan alles te mogen voelen zul je merken dat het na verloop van tijd vanzelf z’n plekje vindt.

Ben of herken je iemand in een tussenfase? Weet dan dat er zich een rijk proces aan het voltrekken is waar iemand anders uit zal komen. Wijzer. Helderder.

Om te koesteren.